*Pfannkuchen *

*Pfannkuchen * 

 

 

 

  *Ca. 8 Pfannkuchen*

 

3 Eier 

2 große Tassen Mehl 

2 große Tassen Milch 

Eine Prise Salz 

2 Vanillin Zucker 

( Zucker je nach Bedarf) 

*Zubereitung*: 

Alle Zutaten in eine Schüssel geben, und mit dem Quirl Mixer vermischen. 

Eine Anti-Haftpfanne mit einem Pinsel fetten. Mit einem teilweise vollem Schöpflöffel verteilen wir die Mischung über die Pfanne. Wenn der Pfannkuchen eine schöne goldbraune Farbe hat wenden wir den Pfannkuchen mit einem Pfannenwender. Das wiederholt sich bis die Schüssel leer ist. 

*Füllung*: 

Nutella mit Bananen 

Zimt Zucker 

Apfelmus 

Nutella mit Erdbeeren 

Oder salzige Pfannkuchen 

(Je nach Geschmack)

*Dekoration*: 

Zur Dekoration schneiden wir eine Erdbeere in Scheiben  und legen sie auf die Pfannkuchen und mit puderzucker bestreuen.

Ms. Woula Chatziioannidou - Stuttgart Germany

Urja - Do not hide your light, let it shine!

If one is open to new things and if one has a passion for doing something and keeping oneself busy, life always gives you chances and opportunities to make the best of it. A similar opportunity knocked on my door, and I decided to grab it with both my hands. What exactly is the title of my blog post today, and what does Urja mean? Urja means energy, your inner light, that deep voice within which guides you to do good things to keep you happy. And that's precisely the name of our new venture, which I have started with my friend, Sarwari. It's a platform for women where we encourage and motivate them to come out of their houses and do something for themselves. I will tell you more about it as to how did we reach here and what brought Sarwari and me together in this.

एकेक बुरूज ढासळताना

रिदम हाऊस !  नावांतच लय असलेले संगीत प्रेमींच एक प्रेमाच ठिकाण. रिदम हाऊसची स्थापना कधी झाली ? हे मला माहित नाही, पण माझा त्याच्याशी संबंध साठीच्या दशकातील. पूर्ण अर्ध शतकाचे नाते !

त्यावेळेला रेकॉर्ड (तबकड्या) होत्या. कुणीही तिथे जाऊन आपल्याला हवी असलेली रेकॉर्ड तिथे असलेल्या Cubical मध्ये जाऊन ती ऐकू शकत असे. त्यासाठी कोणताही चार्ज नसे. अर्थात जाणारा माणूस रेकॉर्ड आवडली तर खरेदी करत असे. पुढे कॅसेटचा जमाना आला. हिंदुस्थानी, कर्नाटकी संगीत त्याचबरोबर सिनेसंगीत, सुगम संगीत अशा सर्व प्रकारच्या कॅसेटस् तिथे असत. एका एका गवयाच्या विविध रागातल्या अनेक कॅसेटस् तिथे असत.  तिथला सेवक वर्गही अत्यंत तत्पर. आपण एक विशिष्ट कॅसेट हवी आहे, असे सांगितले तर ते ती त्वरीत काढून देत, नसल्यास २-४ दिवसांत आणून ठेवीत.

दुपारच्या आणि संध्याकाळच्या वेळी विविध वयोगटातील लोकांची तिथे गर्दी असे. माझ्या पिढीला संगीताच्या बाबतीत रिदम हाऊसचा मोठा आधार होता किंबहुना रिदम हाऊसनेच आमचा संगीताचा कान तयार केला.

रेकॉर्डस्, कॅसेटस्, सीडी यानुसार होणाऱ्या बदलाला रिदम हाऊस सामोरे गेले. आपल्या ग्राहकांची संगीताची भूक, जिज्ञासा भागविण्याचा प्रयत्न करत राहिले. पण आता ती वेळ आली, रिदम हाऊस बंद झाले.

गेल्या अनेक दिवसांपासून बातम्या येत होत्या. पण एक वेडी आशा होती, हे घडणार नाही. तस तर ते समोरच असलेल्या 'समोव्हर'च्या बाबतीतही वाटत होते. 

रिदम हाऊसमध्ये कॅसेट, सीडी घेणं आणि समोव्हरमध्ये जाऊन निवांतपणे सँडवीच, कॉफी-चहा घेणं, ही एक वेगळ्या प्रकारची चैन होती आणि ती मी मनसोक्तपणे उपभोगली. तसेच शेजारचे way side inn तिथे fillet of pomphet खाणं म्हणजे अल्टीमेट होत.

काळाच्या थोड्याफार फरकाने ह्या स्वता:च institute असलेल्या संस्था आज बंद झाल्या आहेत. माझ्यासारख्या अनेकांच्या मनात अशीच हळवेपणाची भावना निर्माण झाली असणार आहे. आमच्या मुलांनाही आम्ही या ठिकाणांची गोडी लावली होती.

असे काही होईल, अस वाटत नव्हतं. पण काळाची पाऊले कोण ओळखू शकतो ? पण दु:ख जरूर आहे. ह्या संस्था आज बंद झाल्या, त्याची कारणे अनेक असू शकतील आणि ती valid ही असतील, पण घडते ते दु:खदायक आहे. ही मनातली सल आहे, ती थांबवणं आपल्या हातात नाही. तेव्हा आयुष्याच्या संध्याकाळी यांची आठवण काढत जगणं एवढचं आता उरलं आहे.

तिन्हीसांजेच्या वेळी अमीर खॉं साहेबांचा मांरवा ऐकताना जी हुरहुर निर्माण होते, ती कातरता आता जाणवू लागली आहे.

अलविदा...!  रिदम हाऊस... माझ्या आयुष्यातला मोठा काळ आनंदाने जगण्यासं मदत केल्याबद्दल आभार !...

            - सौ. मेधा आर. सुळे

"Rendezvous with Antarang"- Sujata Babar

 Sujata Babar

Introduction

I am a nature loving human being, a woman, a mother, a daughter, a friend and a
wife! I am a freelance trainer-facilitator and writer. I am engaged with social and
environmental organizations, movements and work with them both voluntary as
well as professionally. I am an activist and believe in social justice and eco-justice.
I am also a science lover. I did research in Organic Chemistry but my interests
inspired me to walk out and get engaged with social movements. My love for
science motivated me to contribute in science awareness campaigns. I have done
Masters in Organic Chemistry as well as in Mass Communication and Journalism.
The book "कॅन्सरच्या विळख्यातून जगण्याच्या उर्मीकडे" worded by me has
received Maharashtra Sahitya Parishad Puraskar in 2018. The book "रंग
पत्रकारितेचे" edited by me has been awarded Shabdgandh Sahitya Puraskar,
Ahmednagar in 2011. Parent teacher association of Maharashtra Seva Sangh,
Nashik has felicitated me for consistent writing in Newspapers, Magazines and for
Documentation. I write blogs and articles, stories in various newspapers and
magazines. I have also written books, translated and worded few books for
different publications. I have written more than thousand articles on various
topics like, Parenting, Women, Media Literacy, Sexuality Education, Gender,
Astronomy, Chemistry in daily life, Films, Environment, Birding and Social issues. I
have been invited on various channels, radio stations and public programs for
interviews as an expert on different issues like education, astronomy, people’s
science, media, and parenting.

Astronomy is one of my loved subjects. I am one of the founders of Khagol
Mandal, Nashik which is an organization of amateur astronomers. It works for the
awareness and education in Astronomy. I have been instrumental in restarting
Yashwantrao Chavan Planetarium in Nashik. I have learnt a lot from Astronomy.
We are too small part of the Universe, so always be grounded and rooted. I have
learnt to be down to earth always. My hobbies like wild life and birding have
given me immense knowledge of nature as well as taught me to be a good human
being. I work with tribal, young children and marginalized as well as mainstream
youth and children. I also like to mentor them, unfold leadership and creativity

amongst them, and try to inculcate social perspective amongst them. I love to be
with teenagers, kids and youth. They are my source of energy.Blog link.
https://thewingedsouls.blogspot.com/

Antarang Team has interviewed Sujata and here is the summery

What makes you smile the most?

When I see and experience good things happening around.

What music makes you cry?

Any touchy situation; may be from real life, films and serials too! They may be both sad and happy movements from anyone’s life.

What little thing makes you the most grateful to be alive?

So many! When I see sensitive and compassionate people around, children having fun without TV or screen, youth talking sensible and being helpful to others, especially elders, when I visit wild life  and bird sanctuaries,  when we have astronomy sessions and people enjoy them, struggle and positive attitude of my closed ones, may be family and relatives or may be friends. I feel grateful to be alive as I have been blessed to see many solar eclipses, many comets, meteor showers, occultation, transits which many people may not experience in their life. Most importantly I feel grateful to be alive that I am a small creature on this only living planet!

On hard days, what motivates you to get up and start your day?

My perseverance for accomplishment, determination and my favorite music

How do you find strength when you are going through hardships?

First of all I accept the things that have happened, understand that one cannot change the situation. I reflect upon the situation and myself. So, become strong and face it with courage and grace. Sometimes, I become too emotional in such situations, but then shift to practical and rational thoughts. Sometimes emotional responses work, sometimes rational responses work. Many times I write down or share with closed ones. I think I am not the only one to be in such situation, there are man so don’t worry, there are co-travellers. Sometimes I get disconnected and think objectively. I get strength from within and my closed ones.

What family member do you call when you have good news to share?

My husband and son

Who inspires you to live your best life?

Nature

When you have to confront someone do you choose to stand strong, or to not say anything at all?

Most of the times, I stand strong. I believe in certain values, and when there are
non-negotiable situations, I am firm on my stands. In small things or if the persons
involved are important to me, I may not say anything.

What person made you believe in love?

Myself

Do you believe in fate and that everything happens for a reason?

I never used to believe in fate, but looking at some situation in life I am not very much sure about the fate. And yes, I believe that everything that happens has a reason!

When you got your heartbroken for the first time, what got you through it?

When I realized that because I am a girl, I am missing some opportunities! By regaining and reclaiming my strength!

What makes you most proud of yourself?

I feel proud that I am part of this society which has offered me so many gracious and precious moments in my life! I feel proud that so many good people are in my life and I am gifted for that!

When in a crisis, do you act calmly, or do you automatically freak out? –

Generally I stay calm. In many crisis situations I have to take or I take lead and sort out the things.

What keeps you up at night?

Good movies, chatting with friends and family and star gazing parties!

If there was one charity you could donate to, which would you choose?

Body donation

On your best days, who do you want standing next to you? 

My family and friends

On your hardest days, who do you want standing next to you? –

My family and friends

What is the one word that perfectly explains who you are?

Empathic person

Where do you envision yourself in five years? 

More creative writer, continue as science popularization and social activist, and researcher

What is your message to our Antarang Women readers?

Be yourself and believe in yourself.

"Fasching-Carnival" festival in Germany.

Friends please do read my article in the newspaper Lokmat-Pune India.  This article is about the "Fasching-Carnival" festival in Germany.

Anagha Mahajan -Stuttgart Germany

मग? ....

मग?

- सुजाता महाजन

   



सकाळी सकाळी पहिली वाईट बातमी आली. तारामावशी गेल्या! ‘क्षिप्रा’ हे ऐकल्यावर सुन्न होऊन बसली. काल रात्रीच ती तारामावशींना भेटली होती. काल सकाळी जेव्हा ती नेहमीप्रमाणे तारामावशींकडे गेली तेव्हा त्या संपूर्ण चेकअपसाठी हॉस्पिटलमध्ये गेल्याचं कळलं होतं म्हणून ती रात्री काय झालं चेकअपचं विचारायला गेली होती. तिला मावशींची काळजी नेहमीच वाटायची.


क्षिप्राला इथं येऊन, या कॉलनीत, फक्त दोनच महिने झाले होते. शहरातही ती नवीन होती. तिला सारखी आईची आठवण येत होती. आल्या आल्या पहिल्याच दिवशी तारामावशी भेटल्या. त्यांचे पती सोसायटीचे चेअरमन असल्यामुळे क्षिप्रा काहीतरी विचारायला त्यांच्याकडे गेली होती. तारामावशींची मुलं अमेरिकेत. घरी नवरा, सासू न त्या, तिघेचजण. त्यांना दम्याचा खूप त्रास होता. तरी घरातलं सारं कामकाज नीटनेटकं करायच्या. कॉलनीतल्या लोकांमध्ये त्यांचं मिसळणं व्हायचं नाही कारण त्यांना जिना उतरायचीसुद्धा मनाई होती. महिना - पंधरा दिवसातनं डॉक्टरांना दाखवण्याच्या निमित्तानेच खाली उतरायच्या. त्यांच्याकडे येणारं जाणारंही कुणी नव्हतं.


क्षिप्रा त्यांच्याकडे पहिल्याच दिवशी गेली आणि जातच राहिली. तारामावशींना बाहेरून काही लागलं तर आणून द्यायची. माळ्यावर ठेवलेलं काही काढायचं असेल तर काढून द्यायची. तारामावशीही तिचे लाड करायच्या. नवीन लोणचं केलं की पहिलं वाटीभर क्षिप्रासाठी. लाडू केले की पहिला लाडू खाणार क्षिप्रा.


काल रात्री जेव्हा ती त्यांना भेटायला गेली तेव्हा तारामावशी फार थकलेल्या वाटत होत्या. पण रिपोर्टस्‌ सर्व नॉर्मल आले होते म्हणून खुश पण होत्या. आपल्या व्याधिग्रस्त शरीरावर जोक करत होत्या, हसत होत्या.
आणि रात्रीतूनच त्या गेल्या.


बातमी कळल्यावर क्षिप्रा धावत धावत गेली. घरात प्रत्येक ठिकाणी त्यांचं अस्तित्व जाणवत होतं. त्यांनी स्वतः केलेली मिठाई टेबलवर ठेवलेली होती. गॅसवर त्यांनी केलेल्या भाजीची कढई होती. फ्रीजमध्ये त्यांनी केलेली विविध प्रकारची लोणची होती.


एकेका भांड्यात त्यांचं मन होतं. कुठलीही गोष्ट त्यांनी कधी फेकून दिली नाही. प्रत्येक वस्तूचा होता होईल तो अनेक प्रकारे उपयोग करायच्या. मुलांचे लहानपणीचे कपडेसुद्धा त्यांनी सांभाळून ठेवले होते. एकमेकांशी अजिबात न जुळणा-या आकाराची भांडी, कुणाच्याही मापाचे नसलेले असंख्य कपडे, एका बाजूने लिहिलेल्या को-या कागदांचे ढीग, फाटलेल्या चादरी, उशांचे अभ्रे हे सगळं त्यांनी साठवून ठेवलं होतं. इतकंच काय, केस विंचरल्यानंतरची गुंतवळं जमवून त्यांनी स्वतःसाठी एक गंगावनही केलं होतं.


या सा-या गोष्टी क्षिप्राने आधीसुद्धा पाहिल्या होत्या. पण तारामावशींच्या जाण्यानंतर त्यांचं अस्तित्व एकदम हिंसक वाटायला लागलं. आता त्यांचे पती, दिवाकर, हे सगळं एक मिनिटात फेकूनही देतील. तारामावशीने आपल्या मनात कितीतरी मान - अपमान खोल साठवून ठेवले होते. त्यांची काय व्यवस्था लावायची होती त्यांना? क्षिप्राला वाटलं, रोज थोडा थोडा कचरा आपण आपल्या आतल्या कप्प्यांमध्ये साठवत राहतो, ‘कधीतरी सवड काढून आवरू’ म्हणत आणि अस्ताव्यस्त, न आवरलेले कप्पे ठेवून तसेच आपण घर सोडून जातो. किती अमानुष पद्धतीने जगण्याशी बांधलेले असतो आपण.


क्षिप्रा जेव्हा तारामावशींच्या मृतदेहासमोर उभी राहिली तेव्हा या विचारानेच तिला रडू कोसळलं.
तारामावशी तिच्यासाठी काय होत्या, ती त्यांच्यासाठी काय होती हे फक्त दोघींच्या घरच्यांनाच ठाऊक होतं. कॉलनीतले सगळे लोक तिथं जमले होते. क्षिप्राचं रडणं पाहून त्यांना खूप विचित्र वाटलं. काल - परवा कॉलनीत आलेली ही बाई तारामावशींसाठी एवढं रडतेय? हिला काय अधिकार?
सगळ्यांच्या चेह-यावरचं आश्चर्य जाणवल्यावर क्षिप्राने स्वतःला सांभाळलं. ती शांत झाली. पण बायकांनी तिचा पिच्छा सोडला नाही. ‘क्षिप्रा’ च्या पाठीवरनं हात फिरवत एक बाई बाकीच्या बायकांना सांगू लागली, ‘‘नुकतीच तिची सासूपण गेली ना! म्हणून इतकी रडतेय ती. तिला आठवत असेल सारं.’’ हे समर्थन आवश्ययकच होतं, नाहीतर तिच्या दुःखाचा हिशोब लावायचा कसा?


संध्याकाळी त्यांच्यापैकी एक बाई क्षिप्राला मंदिरात भेटली. तिने विचारलं, ‘‘नातं होतं तुझं त्यांच्यांशी काही?’’
विषय ताजा होता त्यामुळे ती काय म्हणतेय ते जाणून क्षिप्राने उत्तर दिलं, ‘‘नाही.’’


‘‘मग?’’


या ‘मग?’ शब्दात समाजाचे नियम लपलेले होते. काही स्पष्ट, काही अस्पष्ट. चालायचं होतं ते या नियमांना अनुसरून. यात एक अलिखित नियम असा होता की, आपलं ज्याच्याशी समाजमान्य नातं नाही, समाजाला ज्ञात असलेली मैत्री नाही त्याच्यासाठी आपण रडू शकत नाही. यापेक्षा ‘उगीच जास्त’ काही करण्यासाठी समाजमान्यता नव्हती. ‘मग’ एवढाच दोन अक्षरी शब्द प्रश्नांकित होऊन आला की समर्थनाची मागणी करू शकतो.


क्षिप्राला आठवलं, काही दिवसांपूर्वी म्हंजे सासू जाण्यापूर्वी ती सासूबरोबर एका दुकानात काहीतरी खरेदी करून बाहेर पडली. तेवढ्यात समोरच्या रोडवर एका ट्रकचा एका मोटरसायकलला थोडासा धक्का लागला. मोटरसायकलवाला गोल फिरून प्रचंड जोरात आपटला. इतका जोरात की, ‘माय गॉड!’ करत क्षिप्रा जोरात पुढे धावली. त्या मोटरसाकयकस्वाराला लोकांनी सांभाळलं, उचललं. पण क्षिप्राचं धावत जाणं, सासूच्या आणि जवळपासच्या लोकांना चेह-यावर तीव्र निषेधाची प्रतिक्रिया उमटवून गेलं. रात्रीपर्यंत सासू तिच्याशी नीट बोलली नाही.


म्हंजे क्षिप्राला अधिकार नाही, तारामावशींसाठी रडण्याचा. नाहीतर तिला त्यांच्याशी असलेले जे काही आपुलकीचे संबंध, त्यातला धागा न्‌ धागा समोर एक्झिबिट करावा लागेल.


काही दिवसांनी आणखी एक बाई क्षिप्राला दुकानात भेटली. तिने विचारलं, ‘‘तुमचं त्यांच्याशी काही नातं होतं का?’’ आता या गोष्टीला बरेच दिवस झालेले असल्याने क्षिप्रा विसरली होती. पण बाईच्या मेंदूत तारामावशीचा मृत्यू आणि क्षिप्राचं रडणं यांची सांगड घातली गेली होती.


क्षिप्राने विचारलं, ‘‘कुणाशी?’’


‘‘त्याच, तारामावशींशी’’


‘‘नाऽही’’


‘‘मग?’’


त्यांनी, क्षिप्राला आपल्या अश्रूंचं प्रयोजन सांगणं बंधनकारक करून टाकलं. रडण्याच्या अधिकाराचं विस्तृत समर्थन दिल्याशिवाय आता क्षिप्राची सुटका नव्हती.

काजू कतली

काजू कतली

 

साहित्य

 काजू पावडर १ कप 

साखर १/२ ते ३/४ कप 

पाणी १/४ कप 

वेलची पावडर १/४ चमचा 

वर्खाचा कागद 

निर्लेप पॅन 

कृती

प्रथम मिक्सरवर मोकळी काजू पावडर करून घ्यावी. 

निर्लेप पॅनमधे प्रमाणात दिल्या प्रमाणे साखर व पाणी घालून मंद गॅस वर पाक करायला ठेवावा. पाक चिकट झाला की गॅस १ वर (अगदी मंद ) ठेवून त्यात काजू पावडर  घालावी.  

आता गॅसची आच मध्यम करावी. त्यानंतर हे मिश्रण पॅन पासून सुटायला लागेपर्यंत ढवळत रहावे.

नंतर गॅस बंद करून हे मिश्रण दुसऱ्या ताटात काढून घ्यावे. आता हे मिश्रण तूप लावून आणि वेलची पावडर घालून हाताने चांगले मळून एकजीव करून घ्यावे.

.  

तूप लावलेल्या ट्रे मधे हा मिश्रणाचा गोळा थापून लाटून घ्यावा. आता वर्खाचा कागद (availableअसेल तर) लावून सुरीने वड्या कापाव्यात.

टीप

मिश्रण जर मऊ न राहता पटकन घट्ट होऊ लागले तर १-२ चमचे दूध मिसळावे. 

- सौ. प्राजक्ता भागवत (Braunschweig)

Marathi kavita

Marathi Kavita

Beetroot Dosa

Beetroot Dosa:

Oat flour + rice flour +semolina, soak about 1 hr ( if you are not vegan use 2-3 tbsp curd) 

Grated medium beetroot + chili +cumin seeds, make fine paste , add into above mixture, make medium batter consistency, add salt n make Dosa

Tagine recipe:

 

Grilled below veggies:

Green chilli 1

Tomato 1

Aubergine 1

Any colour Paprika 1

Remove dark skin after grilling, chopped well 

Take chopped green onion (mostly Scallion),coriander leaves, sprinkle some salt .

Mix well and add above all chopped veggies...

Guten Appetit

Prachi Karekar Stuttgart Germany

कोरोना व्हायरस

कोरोना व्हायरसने ने घेतले कित्येक बळी 

मास्क लावून , सॅनिटायझर वापरुन घ्या  काळजी.

नको भीती, नको अफवा; करु नका गर्दी 

उद्या चौदा तास घरात बसण्याची आलेय वर्दी.

करफ्युमागचा जाणून घ्या तर्क

भारतीयांच्या जीवासाठीच आहेत ते सतर्क.

बंदला सहकार्य करुन घालवूया कोरोनाची आपत्ती 

धंदा, पैशाचा नको विचार ; कमावता येईल नंतर संपत्ती.

नको प्रवास, नको हाॅटेलिंग नको अशी मजा

बिनधास्त राहून नका करुन घेऊ स्वतःलाच सजा.

कोरोना मुक्त होण्यासाठी करु या प्रतिज्ञा 

बाहेर पडायच नाही, गर्दी करायची नाही हीच पाळूया आज्ञा. 

By

Achala Dharap

The Silver lining of Corona virus (1)

The Silver lining of Corona virus (1)

 With the pandemic bringing hitting the Pause buttons of our lives we have started giving a thought to every thing which we had otherwise forgotten to.

What is the Corona virus trying to teach us? Is it Mother Nature's harder way to teach human beings who have forgotten Sharing, Caring and Co existence?  With the feathers of all achievements, we humans have started feeling that we are superior to everyone and can conquer anything and everything. In the process of accomplishing materialistic goals we have forgotten cohabitation and exploited and destroyed nature.

The virus has imposed upon is a mandatory lockdown thus giving nature to bloom without human interference. With the humans retreating, pollution levels have gone down, water bodies are cleaner and nature has become peaceful. Through the virus, Mother Nature has hit the reset button on a lot of things and has begun reclaiming it's spaces.

 

 Ashwini Deshpande Nashik

 

 

मोसन

मोसन तुटू देऊ नको! मोसन तुटू देऊ नको.  मोसन मत तोडना!  हे वाक्य असंख्य वेळा ट्रक ड्रायव्हर, बस ड्रायव्हर आणि त्यांचे क्लीनर यांच्या तोंडून ऐकलंय.  वाहन चढणीवर किंवा उतारावर असताना हे मोसन सांभाळावं लागत असावं नाही!

वाहन सुरू राहण्यासाठी मोसन - मोशन- गती ही सांभाळावीच लागते. वाहनच का? मनुष्यालाही आयुष्याचा गाडा हाकताना ह्या 'मोसन तुटू देऊ नको!' ची नितांत गरज आहेच की.  हेच बघा ना पहाटे उठण्याची सवय एखाद दिवस जरी खंडीत झाली की त्या अख्ख्या दिवसाचं मोसनच तुटतं.

साधी, रोजची देवपुजा करण्याची वेळ चुकली, स्तोत्र म्हणण्यातला क्रम चुकला तरी सगळं गडगडतं.  असं झालं की मनाला रूखरूख लागते ती वेगळीच. 

नातेवाईकांच्या मित्र-मैत्रीणींच्या आपण संपर्कात राहिलो तरच संपर्क कायम राहतो, नाती टिकून रहातात.  कामं, मग ती घरातली असोत की बाजारहाट, बॅन्कींगची किंवा अन्य; ती करायची सवय ठेवली तरच कामं व्यवस्थित करू शकतो.  

थोडक्यात काय मोसन चुकू द्यायची नाही.

By

Anagha Joshi

पार्वती शक्तीपीठ यात्रा

पश्चिम बंगालमधील देवीच्या  चौदा शक्तिपीठांचे दर्शन घेण्याची संधी आली. हिंदूंची शक्तीपिठे ही पुरातन मंदिरे आहेत. तेथे देवीच्या विविध रूपातील पार्वतीची म्हणजेच शक्तीची उपासना चालू आहे. प्रत्येक शक्तीपीठा साठी एक भैरव मंदिर आहे. भैरव म्हणजे शंकराचे संरक्षक रूप. त्याचप्रमाणे महादेव हे विश्वाचे स्वामी आहेत त्यामुळे शक्तिपीठे ही शिव व शक्ती यांच्या प्रार्थनेची मंदिरे समजली जातात व त्यातून चैतन्य ऊर्जा आणि शक्ति(+energy) यांचा लाभ होतो. या भावनेतून ही यात्रा केली जाते . असो. 

पश्चिम बंगाल बरोबर  झारखंड छत्तीसगड आणि आंध्र प्रदेश   यामधील  चार शक्ती पीठांचे दर्शन  घेतले. त्याच्याबरोबर विविध स्थळांचे  म्हणजेच कलकत्त्यातील दक्षिणेश्वर व बेलूर मठ,गंगासागर, शांतिनिकेतन, मायापुर,  छत्तीसगड मधील जगदलपुर येथील प्रसिद्ध जलप्रपात,आंध्र प्रदेशातील अराकु व्हॅली आणि बोरा केवज, ओरिसा चा काही भाग विशाखापट्टण इत्यादी ठिकाणे  बघता आली. पंधरा दिवसात कारने सुमारे  4500 किलोमीटर प्रवास झाला. छोटी-मोठी शहरे, गावे, खेडी, पाडे, डोंगर-दर्‍या, पठारी प्रदेश,जंगले, मोठे हायवे, छोटे रस्ते, उजाड प्रदेश, हिरवीगार वनश्री, अशा सर्व प्रदेशातून आम्ही फिरलो. श्री सुनिल व सौ मनीषा गांधी , सौ शैला वेलणकर  व मी असे चार  मुसाफिर होतो .या सर्व प्रवासाचा मार्गदर्शक अर्थातच आपला सर्वज्ञानी गुगलदादा आणि जीपीएसताई! 

काही शक्तीपीठे ही  शहरांमध्ये/ गावांमध्ये असून काही ग्रामीण भागांमध्ये आहेत. वैशिष्ट्य म्हणजे  ही सर्व  मंदिरे स्वच्छ असून वातावरण पवित्र राखले गेले आहे. सर्व ठिकाणी यथासांग पूजा चालते. सगळ्या मंदिरांमध्ये कमी-जास्त प्रमाणात भाविकांची गर्दी असते. काही मंदिरांजवळ  तलाव किंवा नदी आहे.  काही मंदिरे  निसर्गरम्य परिसरात आहेत.  बंगालमधील तारापीठ हे खूप पुरातन शक्तिपीठ असून त्याच्या  विस्ताराची तुलना फक्त जम्मूतील वैष्णवी देवी बरोबर होईल. आम्ही तिथे दर्शनाला गेलो असताना एक विचित्र अनुभव आला. मी तिथल्या दान पेटीत दान करण्यासाठी हातात पैसे ठेवले होते. माझा हात 2 पंड्यांनी गच्च धरून  माझ्या मुठीतले पैसे  काढून घेण्याचा प्रयत्न केला. आणखी एके ठिकाणी मी  दानपेटी कुठे असे विचारता तेथील पंडे  दान पेटी च्या पुढे  घेराव घालून बसले. तर झारखंडमधील बाबा वैजनाथ धाम  येथील भयंकर गर्दी  आणि आक्रमक बेशिस्त दर्शन रांग पाहून  आम्ही  भयचकित झालो .असे दोन-तीन प्रसंग सोडता  बाकी सगळीकडे चांगलाच अनुभव आला. काही देवळांमध्ये अजून बकरा बळी देण्याची पद्धत आहे हे पाहून वाईट वाटलं. बंगाल मधील  तामलूक येथील विभास देवीला दररोज दुपारी जिवंत माशाचा नैवेद्य दिला जातो हे पाहून गंमत वाटली.

ही यात्रा करताना एक जाणवलं की  या सर्व राज्यांमध्ये  धाब्यांवर  स्वच्छ  आणि चांगले जेवण,चहा  मिळत होते.  बंगालमध्ये  छोट्या गावांमध्ये  आणि टपरीवजा दुकानांमध्ये सुद्धा रसगुल्ले आणि गुलाबजाम  ताजे मिळत होते .गावांमध्ये  तर राहण्यासाठी  चांगली हॉटेल्स मिळालीच पण  हायवेलगत सुद्धा  रहाण्याची चांगली सोय झाली. बहुतेक सर्व ठिकाणी हायवेज चांगल्या स्थितीमध्ये आहेत. वाईट रस्ते  कमी आहेत. साधारण संध्याकाळी साडेपाच वाजता तिथे अंधार होई त्यामुळे त्याच्या नंतरचा दोन-अडीच तास  प्रवास  अंधारातच होत असे. काही वेळेला  हायवे जंगलातून जात असे. रस्त्यावर रहदारी अतिशय तुरळक आणि कित्येक किलोमीटर छोटे गाव सुद्धा लागत नसे.  वस्ती आणि दिवे दिसायला लागले की  बरं वाटे.  कारच्या टायर्सला  इ.अनेक वेळा रिपेअर करावे लागले परंतु अशी वेळ येताच जवळच  दुरुस्तीचे दुकान असे, शिवाय, अशी वेळ रात्री आणि जंगल प्रवासात कधी आली नाही ही केवळ ईश्वरी कृपाच म्हणावी.

कलकत्त्या पासून पूर्वेकडे व उत्तरेकडे जाताना  जमीन  दलदलीची दिसत होती . अनेक घरांना स्वतःचे एक छोटे तळे होते  की ज्यात स्वतःसाठी माशांची शेती करीत. एकंदरीत  हिरवाई तिथे भरपूर दिसली. लहान लहान गावांमध्ये सुद्धा  फळे आणि भाज्या भरपूर प्रमाणात विक्रीला होत्या.मैलोन मैल  वेगवेगळ्या  धान्यांची  शेती पाहायला मिळत होती आपला देश खरोखरच सुजलाम-सुफलाम आणि समृद्ध आहे हे सहज दिसून पडलं.  आसेतु हिमाचल आपली देवळे आणि परंपरा  यामध्ये साम्य आहे. तरीसुद्धा धार्मिक, साध्या, काहीशा भोळ्या अशा माणसांचा हा हिंदू समाज संघटित करणं आणि हिंदूंच्या अस्तित्वाच्या लढ्यासाठी भूमिका तयार करणं हा केवढा प्रचंड आणि  उद्यम आहे या विचारांनी मन खंतावले! या समृद्ध भूमीवर हिंदू परंपरा चिरकाल सुरक्षित राहो  व  वृद्धिंगत  होवो अशी प्रार्थना आम्ही देवीजवळ केली.

By

Bharti Garud

मृत्युंजय

तात्याराव, स्वातंत्र्यसमरात आणि तत्पश्चातही तुम्ही होतात कर्तव्यनिष्ठ, निरपेक्ष भीष्म!

परकीय तर परकीयच, पण स्वातंत्र्यप्राप्तीनंतर स्वकीयांनीही तुमच्या भाळी लिहिला, आरोप, उपेक्षा, हाल-अपेष्टांचा तप्त-दग्ध ग्रीष्म!

तरीही ध्रुवताऱ्याप्रमाणे तुम्ही आपल्या तत्व आणि देश आणि विज्ञाननिष्ठेवर राहिलात अढळ, अविचल,

सच्च्या कर्मयोग्याप्रमाणे या कुठल्याही षडयंत्रांचा तुम्हांला वाटला नाही सल!

स्वार्थी दधिचीप्रमाणे, गांधी नेहरूंच्या भारताने शेवटी, आपणांस आत्मार्पणास केले उद्युक्त,

नचिकेताच्या निर्भयतेने, तुम्ही मर्त्यतेतून झालात आत्म-मुक्त!

रूढार्थाने, जरी मृत्यूचा झाला जय,

तरी ' मरावे परी किर्तीरूपे उरावे' या उक्तीप्रमाणे तुम्ही झालात, चिरंजीव, मृत्युंजय!!!

By

Akanksha Phadke

एका दिवसाची शांतता

गुरुवारी मोदींनी सहृदयतेने एक सदिच्छा व्यक्त केली. करोना नावाच्या विषाणुला पायबंद घालण्यासाठी. रविवारी २२ मार्च २०२० या दिवशी भारताच्या अत्यावश्यक सेवा करणारांखेरीज संपूर्ण जनतेने कोणत्याही कामासाठी घराबाहेर पडायचे नाही. आणि संध्याकाळी ५ वाजता ५ मिनिटांपर्यंत आपल्या घराबाहेर येऊन अशा अत्यावश्यक सेवा देणाऱ्या सर्वांबद्दल सामूहिक कृतज्ञता व्यक्त करण्यासाठी उचित साधनांनी उच्चारव करावयाचा. गेले दोन दिवस बहुतांश लोकांचा या कल्पनेला पाठिंबाच दिसला. काही नतद्रष्ट प्रत्येक समाजात असतातच. आताही ते प्रकट झालेच. पण अनेकांच्या दृढ निश्चयाने त्यांचा प्रभाव क्षीणच झालेला दिसला.

     

प्रत्यक्षात रविवारी तर खरोखरच सात वाजेपर्यंतही लोकांनी गडबड न करता शनिवारच्या रात्रीपासूनच घरात रहाणे मान्य केले असे दिसले. अगदी लहान लहान मुलेही दिवसभर घरातच होती. याचाच अर्थ त्यांच्या शिक्षकांनी त्यांना दोन दिवस शाळेत उचितरित्या असे करणे आवश्यक का आहे ते समजावले असावे. तसेच पालकांनीही त्यांच्याशी घरात योग्य असा संवाद ठेवून त्यांना घरात रमवले असावे.

     

आपल्या भारतीय संस्कृतीत अशी शांतता राखण्याचे, कृतज्ञता व्यक्त करण्याचे अनेक उपक्रम दिले आहेत. पण आपणच त्यापासून खूप लांब निघून आलो आहोत. आता करोना या विषाणूने आपल्याला ती शांतता अनुभवण्याची, कृतज्ञता व्यक्त करण्याची संधी दिली असे म्हणायला हवे. कोणत्याही प्रकारच्या वाहनांचा कर्णकर्कश्श आवाज, विविध ठिकाणचा कोणत्याही कारणाने होणारा गलबला आज कुठेही नव्हता. झाडांवरचे पक्षीही आज मुक्तपणे आकाशात विहार करत असतील. त्यांच्या उड्डाणांना कोणत्याही प्रदूषणाचा अडथळा आला नसेल आज. आमच्या घरामागेच नदी, झाडे आहेत. त्यावर एरवीही पक्षी असतातच पण आज त्यांचा दिवसभर कलरव जितका नादमधुर होता तितका नित्य नसतो किंवा असला तरी आपल्यापर्यंत पोहोचत नसेल.

     

प्रत्येक घराने आज आपल्या कुटुंबियांसोबत अनेक गोष्टी पुन्हा नव्याने केल्या असतील. अनेकांनी आपापल्या आवडीचे छंद पुरवले असतील. निवांतपणे भोजन केले असेल. काहींनी आपापल्या उपासना केल्या असतील. एकूणच संपूर्णपणे सकारात्मक उर्जेने दिवस घालवतांना सगळ्यांना वेध होते ते संध्याकाळचे पाच वाजण्याचे. आमच्यासारख्या काही सख्यांनी आपापल्या घरी राहूनच भगवद् गीतेच्या अठरा अध्यायांचे २ ते पावणेपाच या वेळात पठण केले. तत्पूर्वी प्रत्येकीने ‘सांप्रतकाळी आपल्या भारत देशात तसेच पूर्ण विश्वात करोना नावाच्या विषाणुचा प्रभाव कमी करण्यासाठी आणि भारतीयांचे निरामयजीवन सुकर होवो तसेच या आपत्तीने होणाऱ्या आर्थिक दुष्परिणामांचे उपशमन होऊन सर्वांचेच मनोबल, शारिरीक बल वर्धिष्णु व्हावे यास्तव मी∕ आम्ही गीतापाठ करीत आहे. परमेश्वर त्यास साह्य करेल ही माझी दृढ श्रद्धा आहे.’ असा संकल्प केला.

     

बरोबर ५ वाजता आमचे पठण आणि त्यानंतरचे गीतामहात्म्य, क्षमापना, प्रार्थना, आरती संपन्न होताच सगळीकडून नादब्रह्माचा स्वर उमटला आणि आम्हीही त्यात सहभागी झालो. अनेकांना अशी कृतज्ञता व्यक्त करतांना आपले अश्रू अनावर झाले. दिवसभराच्या शांततेनंतर, परस्परांपासून अलग असतांनाही जे भावनेचे ऐक्य होते त्याचा अनुभव मिळत असणार. संपूर्ण देशाच्या ऐक्याचे असे प्रत्यंतर आपण अनुभवत आहोत ही अत्यंत सुखद गोष्ट वाटली असणार प्रत्येकाला. ५ मिनिटांच्या या नादब्रह्माने केलेली जादू प्रत्येकाच्या बोलण्यात व्यक्त होत राहील.

     

मला वाटते या संधीचा उचित उपयोग करून घेण्याचा मार्ग आपण आता निवडला पाहिजे. आपल्या संस्कृतीतले सगळेच काही आंधळेपणाने घेण्याची, करण्याची काहीच आवश्यकता नाही. पण जे वाईट आहे ते सोडून चांगले आहे त्याचा डोळसपणाने पुढच्या पिढीला वारसा सोपवला पाहिजे.

     

धोक्याच्या घंटीने आपण सावध झालो आहोत आता बुडण्याची वेळ येईपर्यंत वाट न पाहता आज जसे एकत्रितपणे, खंबीरपणे, संयमितपणे वागलो तसेच कायम वागू या.

By

Padma Dabke

Naturopathy - An holistic healing

A few months back I happened to experience this amazing therapy, which has made me more healthy and have become more aware with regards to my eating habits. I thought of sharing a few insights on this amazing holistic process.

What is Naturopathy? Its a self-healing approach on treating few disorders and illness of all kinds, by stimulating the body's self-healing mechanism through food. YES. Food plays a major role in all our lives. Which we often ignore rather don't give much importance to it.

Naturopathy is one such practice that is as older than those conventional medicines, and are globally known for promoting and maintaining the body's long term optimal health. Naturopathy sets one's life and gives the proper direction in maintaining health and to lead a life in harmony. It is a highly individualized treatment that involves facilitating effective restoring techniques, self-care decisions, and much more which can prevent future health problems.

In brief, Naturopathy is an alternative to medicines, in the form of food combinations, natural herbs, and healthy practices just like how it was in our good olden days. This includes a diet of- 40% vegetables, fruits 500g per day. Specifically seasonal fruits.  Plenty of green leafy vegetables in the form of smoothies. Recommended to have unpolished rice, millets. Avoid wheat, as it generates heat. Replace sugar with organic jaggery and raw honey. And lastly, use cast iron and earthen wear vessels as much as possible.

Preferably the diet should be something like this:-

1. 25%  salads. (5 colors of raw vegetables and 5 types of leafy vegetables - in the form of chutney).

2. 25% steamed cooked vegetables.

3. Moong and tur dal

4. Sprouts.

5. Use only cold-pressed organic oil for cooking. And use only A2 fresh cow ghee.

Must avoid:- Milk products, panner, sugar, rice, wheat.

But one is advised to consult naturopathy specialist, as each person body has different dietary requirements,  depending on each of our body type. I have seen and heard people suffering from a different hormonal a disorder like PCOD, Thyroid, etc, through naturopathy their medicines have stopped completely and the health is getting better than before through this amazing process of healing.

When our body gets, a sufficient amount of nutrition automatically one's sleep pattern gets set. You will start feeling light from inside and feel more confident than before. Hence one should inculcate a healthy diet with a minimum of 40 minutes of exercise and yoga. Which has helped many patients to come out of there health conditions and started living a joyful life?

Hence take care of your health before its too late. After all, if health is there everything will fall in place automatically. Be healthy. Be safe.

By 

Tejaswini Sikka

Source : https://mycolorsmystories.blogspot.com/2020/03/naturopathy-holistic-healing.html?m=0

Vedic way to combat corona virus

We are presently living in a panicky situation where Coronavirus has been declared a pandemic disease. In such situations, social media is flooded with all types of messages, news articles, statistics, and whatnot, may it be on Facebook, WhatsApp, Twitter or Youtube.

Social media is not to be blamed on all occasions where people take this platform as an opportunity to bully the people around them. But sometimes this platform has proved to be an eye-opener and made us all put on our thinking hats!!

I came across one such mind-boggling video on YouTube, where a renowned Telugu spiritual guru shared vital information on combatting the Coronavirus and its community spread.

   

We are all aware of the BHOPAL GAS TRAGEDY where large no. of people lost their lives due to the leakage of Methyl Iso Cyanide (MIC) and lives of people were reduced to ashes within minutes. Just a mile away from the factory where the incident happened, there lived the family of Mr. Rathod. He was a regular follower of a Vedic ritual known as NITYA AGNIHOTRA where HAVAN or HOM is performed twice a day during sunrise and sunset. This Vedic ritual has been gifted to us some thousands of years ago by our RISHIS.

The AGNIHOTRA or HOM Therapy has a wonderful secret hidden in it. While performing this ritual, specially made sticks( SAMIDHA) are put in fire along with ghee made up of cow's milk and many other ingredients that are commonly used in our AYURVEDA. This technique of performing HOM helps to purify the air surrounding the area where the ritual is being performed and the people get protected by all kinds of airborne diseases just by participating in the Hawan!!

On the day of Gas leakage at BHOPAL, Rathod and his family got surprisingly saved of the ill effects caused by inhalation of the poisonous gas just because they were the regular performers of this HOM or NITYA AGNIHOTRA!!!! Thousands and thousands of people died in front of them that time due to side effects developed on inhaling this poisonous gas. Rathod and his family were untouched by this poisonous gas because the HOM THERAPY protected their body and particularly their respiratory tract!!!

Today the whole world is facing the pandemic crisis of Coronavirus and it's community spread. The Indian Nation has gone for a complete Lockdown for the coming 21 days( Dated: 24 March). We have been time and again advised on hand sanitization, wearing masks and many other measures like social distancing, Home Quarantine, etc. Along with following these safety measures, if we perform HOM Or AGNIHOTRA at home, by making the best use of this Lockdown period, Nothing can beat us in tackling this deadly contagion.

Today there are many Western countries that have actually identified the therapeutic value of HOM THERAPY. Some parts of Australia have these HOM THERAPY centers where people suffering from long-standing respiratory diseases have got cured of their ailments when Doctors have actually raised their hands!!!

Our Upanishads and Vedas are an ocean of hidden treasures of knowledge and secrets. HOM THERAPY was one amongst them, gifted to us by our RISHIS. We still lag in understanding them and fail to keep such scriptures and Vedic techniques in the upfront, thanks to the so-called "modernization and technology bitten thought processes!!".

  

It's high time for all of us to wake up and study our Vedic scriptures and discover the therapeutic solutions for many such diseases to come in the future. This process is a pretty time taking one, but definitely not an impossible one. We can collectively evolve in this process of "going back to those times" and give back our share of RISHI RUNA that we are indebted to for generations!!

By

Dr. Ranjita Shastri

Wings to Affection - Part 8

Ronit just got Ishani into his arms lifting towards the sea and slowly dipped deeply into the chilled water left and stepped towards the shadowed tree. He left her with the intention that chilled water can release the effect of the powder. Within a few footsteps he turned to check about Ishani’s status and she didn’t   exist.

“Holy shit! How can a girl look invisible in just seconds?”

“The waves are not that strong which can get that dumb along”

“I feel from the present time, my journey will be joyful and I can have a better life”

(Dialogues that came out by him to congratulate himself about this happy incident)

Boom!!!!! A sand ball attacked on his face destroying his temporary thinking that he is alone in the island now. “I was the one to explore this land and you think I will be thrown out from here, never it gonna happen”, a proud voice Ishani delivers. Actually I was a good actor in the school and that skills are still alive. I can proudly say that I fooled Mr. Ronit successfully. I felt pity for your short time celebration but sorry that is not possible until I am alive.

“How much money would you charge for keeping this bitter mouth closed?”

Or                                                 

 I say, “Can you mute Ishani’s voice?”

“I would prefer either of the options kindly respond and help me.”

Again a bigger sand ball, thrown by Ishani to his future related body part which muted him and Ishani’s volume rose with heavy laugh. In response he attacked and failed and then Ishani started running away from him and Ronit followed him. These small things made their bond much better. But next part is worst, waiting for two.


Nidhi Mehta

Wings to Affection - Part 7

Ishani picked it out from the left positioned pocket and found something that can make him normal and without wasting any time she opened the packet and emptied powder in the leaf, fallen from the tree. She with the help of her nails made parallel lines so that he can consume. Shivering Ronit blocked one side of the nose and used the other one to consume. “Consumption is injurious to health’’- an advice but in his case it can be injurious if he doesn’t consume.
“He is perfectly alright, it feels” (Ishani to herself)
Thank you! (Low pitch voice from Ronit)
“You are not that dumb I realized, can we become good friends?’’
(No reply by Ishani)

It’s an adorable morning for the Island but not for these two migrants. Ishani woke up first, her hands wide opened in the air releasing laziness from the body. She felt an itching sensation on the nose and started rubbing her nose and in that activity her nails and the nose got closer. Do we remember what was in the nails last night? Surely it’s a yes! The moment she breathes, her vision turns unclear and eyes see everything going round and round around her. This was the first time that Ishani felt the power of this powder. For some moments she did not realize what is happening with her and tried to get up from the sand. Since she is now in the drugs boundary and imbalanced focus, Gravitation exerted a force to pull her to the ground. Ishani’s rolling head straight away fell down to Ronit’s hard chest. That head broke the flow in the sleep of Ronit and made him awake. A loud bitchy laugh and a heavy brain was not manageable, he pushed him and stood on his legs interrogating,

“Is the case that I look funny?”, “because you are laughing so hard which looks unnatural too.’’
Still the laugh continues and this provokes Ronit to get angry because he doesn’t like someone laughing on him so hard and he misunderstood that she is laughing on his looks.

“I am horny, oopppss!!! Lemme correct I am hungry, Go and bring some food for me….. (Orders Ishani to him). The flow of laughing doesn’t seemed to stop alerting him about something being wrong.


Nidhi Mehta

A Soul Search—Indeed a requirement

A Soul Search—Indeed a requirement

Where are you lost?the soul searches an answer.Do you really regret
a lot of things in life?were they meant to be or not.These questions troll us
all across generations,time to pause and let the streams of hope to pour in
and despair to stream out.
Will you do it?Yes is the answer.
Have we ever thought why do we always consider questions to be
answered by others and problems dictated by our sense of thought and
biases.Lets give another chance to our souls & other souls across to not
define rights or wrongs but understand what is right for you is not right for
other and viceversa.
Let not the biases in life and thought define our output the brain
activity.Lets give our emotions of love a chance to be natural and not
subdued by relentless hatred and anger.
March towards out freedom to life and let emotions define
ourselves.
Let us be free…..

saraswati sankaran.

Hindi Kavita

सुनो......

तुम्हें पता हैं, प्रेम क्या है?

प्रेम....

रंग नही

पानी नही

उजाला नही

अंधेरा नही

ताप नही

शीतलता नही

सिर्फ सुगंध है....

तुम्हारे साँसों की....

....…....................

अच्छा और सुनो,,

प्रेम...

प्रकृति नही

सृष्टी नही

समुद्र नही

सूर्य नही 

चंद्र नही

सिर्फ झोंक है...

तुम्हारी यादों का ....

..…….............................

अच्छा अब आखरी बार सुन लो,,

प्रेम,,

सांस नही

धड़कन नही

चेतना नही

स्पर्श नही

स्पंदन नही

अभिव्यक्ति नही

देह नही 

सिर्फ आत्मा है,,,

जो मुझमें समाई हुई है,,,,

परमतृप्ति का अनुभव है

हमारी मोक्ष का...

यहीं प्रेम हैं....

प्रज्ञा,,,,,,,,,,,,,,,,,

Happy women's day !!!

मैं हर्फ़ नहीं के मिट जाऊं ......मैं ख्वाब नहीं के बिखर जाऊं ......मैं ज़िन्दगी हूँ ,जो कतरा कतरा बहती है .........मेरा वजूद ही मेरे आस्तित्व की पहेचन है ......मैंने आपने अस्तीव को बनाये रखने के लिये सालों संन्घर्ष किया........ न मैं मीटी हूँ न मैं मीटुन्गी .......ज़ुल्म और सीतम की आंधी मैं खडी हूँ ......एक आतल स्तम्भ की तरह ........ मैं ...इतीहास का अंग ........मैं भविष्य का सपना ......मैं वर्त्तमान का आस्तित्व .......मेरे आयामों से जिंदा हैं ये संस्कृति ......हमने मिटकर इसकी जड़ोंको जिंदा रखा है ....... मैं .....ज़िन्दगी .........मैं आबे-हयात ....मैं नूर के बूँद .....मैं रिस्तों से बूनी चादर ,,,,,,मैं तपीश मैं गिरती बारीश की बूँद ..............................

.......................मैं औरत ,,,मैं औरत........ मैं औरत .... 

Happy women's day !!!

 

Pradnya Rasal... Nagar

तो ना एकटा कधीही

तो ना एकटा कधीही 

ज्याची धरणी माऊली 
आणि अंतराळ बाप 
तो ना पोरका जगती 
सारे विश्व त्याच्या घरी 
 
सूर्य चंद्र तारकाही  
सदा साथ त्यास देती 
अंध:कारी संकटात 
मार्ग तयास दाविती 
 
बंधु बांधव पहाड 
वृक्षवेली गोतावळी 
हर्षोत्सव प्रीती सदा 
नांदे तयाच्या सदनी 
 
शांती तयाच्या हृदयी 
जसे उदक सागरी 
वर लाटा बहु जरी 
घनगंभीर अंतरी 
 
असा संसार जयाचा 
तो ना एकटा कधीही 
सारी सृष्टी तयासाठी 
असे सुखास कारणी 

   

रत्नधा कोल्हटकर यांती कविता ब्लॉगवरून